Enkelinstabiliteit
Bij een groep patiënten die een enkeldistorsie doormaakten is er een evolutie naar een chronische enkelinstabiliteit.
Klachten en oorzaken
Patiënten die een enkeldistorsie doormaken kunnen hiervan volledig genezen mits de juiste behandeling. Echter, bij een groep patiënten is er toch een evolutie naar een chronische enkelinstabiliteit. De incidentie van persisterende enkelinstabiliteit na een acute enkeldistorsie varieert van 15% tot 48%.
Je hebt een verhoogd risico om enkelinstabilteit te ontwikkelen:
- bij een gebrek aan goede neurologische reflexen
- ten gevolge van een overdreven laxiteit van de ligamenten rond de enkel
- bij een neutrale as van de achtervoet, het naar buiten staan van de enkel (‘varus’), holvoeten of algemene laxiteit
- bij het uitoefenen van risico-activiteiten, bijvoorbeeld als sporter of arbeider.
- het zich telkens opnieuw voordoen van enkeldistorsies
- een onzeker gevoel dat erger is bij het stappen op oneffen terrein
- aanhoudende pijn
Behandelingen
Belangrijke maatregelen om een chronische enkelinstabiliteit te voorkomen en behandelen zijn:
- goed schoeisel met een stevig hielstuk
- goede kinesitherapie (versterking van de spieren aan de buitenzijde van de enkel, oefenen van neurologische reflexen en verbeteren mobiliteit)
- eventueel aangepaste zolen
Indien deze behandelingen onvoldoende zijn en de klachten blijven, kan het nodig zijn een chirurgische ingreep te ondergaan.
Er bestaan een groot aantal ingrepen ter versterking van de stabiliteit van de enkel. Het type van chirurgie is afhankelijk van:
- het beroep, de sport .. dat/die je beoefent
- eventuele voorgaande ingrepen
- medische voorgeschiedenis
- klinische en radiologische factoren
Een eerste chirurgische mogelijkheid bestaat uit het direct ophechten en verstevigen van de gescheurde of lakse buitenste ligamenten. Hierbij maken we meestal gebruik van een botanker om de ligamenten aan te trekken en op te hechten op het bot.
Een tweede belangrijke operatie is het volledig reconstrueren van de ligamenten met een pees, die we bekomen ter hoogte van de knie (gracilis pees). Deze bevestigen we via boortunnels en ankers aan de buitenzijde van de enkel, zodat de stabiliteit van de enkel wordt herwonnen met toch het behoud van een goede mobiliteit.
Nazorg
Week 0 en 1
- Je krijgt een gipsspalk waarop je niet mag steunen gedurende twee weken.
Week 2 tot 5
- Je komt op controle bij de behandelende arts twee weken na de ingreep. De hechtingen worden dan verwijderd.
- Vanaf dit moment mag je beginnen steunen, weliswaar met behulp van een beschermende brace, walking boot of gips.
- We starten met mobilisatie-oefeningen onder begeleiding van een kinesitherapeut.
Week 6
- Na 6 weken zetten we de revalidatie verder met kracht- en proprioceptieoefeningen.
Na gemiddeld 3 à 4 maanden
- Mits een goed verloop van de revalidatie, kan je opnieuw sporten.
Deel op