Patiënten die een enkeldistorsie doormaken kunnen hiervan volledig genezen mits de juiste behandeling. Echter, bij een groep patiënten is er toch een evolutie naar een chronische enkelinstabiliteit. De incidentie van persisterende enkelinstabiliteit na een acute enkeldistorsie varieert van 15% tot 48%.
Je hebt een verhoogd risico om enkelinstabilteit te ontwikkelen:
Belangrijke maatregelen om een chronische enkelinstabiliteit te voorkomen en behandelen zijn:
Indien deze behandelingen onvoldoende zijn en de klachten blijven, kan het nodig zijn een chirurgische ingreep te ondergaan.
Er bestaan een groot aantal ingrepen ter versterking van de stabiliteit van de enkel. Het type van chirurgie is afhankelijk van:
Een eerste chirurgische mogelijkheid bestaat uit het direct ophechten en verstevigen van de gescheurde of lakse buitenste ligamenten. Hierbij maken we meestal gebruik van een botanker om de ligamenten aan te trekken en op te hechten op het bot.
Een tweede belangrijke operatie is het volledig reconstrueren van de ligamenten met een pees, die we bekomen ter hoogte van de knie (gracilis pees). Deze bevestigen we via boortunnels en ankers aan de buitenzijde van de enkel, zodat de stabiliteit van de enkel wordt herwonnen met toch het behoud van een goede mobiliteit.
Deel op