Inklemmingssyndroom
Bij het impingement- of inklemmingssyndroom van de schouder raken de pezen van de schouder chronisch ingeklemd tussen het dak van de schouder en de bovenarm. Dit veroorzaakt pijn in de bovenarm met een typisch pijnpatroon.
Klachten en oorzaken
In het eerste stadium ondervind je pijn in de bovenarm tijdens of na de activiteit, ofwel spontaan ‘s nachts. Zelden is er pijn in de schouder zelf of zijn er klachten in rust.
In een verder stadium kan de pijn aanwezig blijven en kan de slaap ernstig gestoord worden. Je hebt het dan ook moeilijker om krachtsinspanningen te doen boven schouderhoogte. Bij krachtverlies moeten we rekening houden met een mogelijke scheur van de rotator cuff.
Het dak van de schouder (acromion) is van nature uit niet recht maar afhellend. Hierdoor ontstaat makkelijk een conflictsituatie tussen de plaats waar de belangrijkste pezen (rotator cuff) van de schouder aanhechten en het dak van de schouder. Een slijmbeurs helpt de pezen vlot, soepel en zonder wrijving onder het dak van de schouder glijden. Deze slijmbeurs kan ontstoken raken (bursitis) en zo het glijdingsmechanisme verstoren.
Deze situatie doet zich vooral voor bij activiteiten op of boven schouderhoogte, in het bijzonder als die met kracht gepaard gaan.
Indien er naast een ontsteking van de slijmbeurs ook een ontsteking optreedt aan één van de pezen spreken we van een tendinitis. Als deze ontsteking blijft aanhouden, kan de pees door verdere irritatie beschadigd worden. Dit kan op termijn leiden tot een ruptuur van de pezen van de rotator cuff.
Behandelingen
Niet-chirurgische behandeling
Zeker in de vroegtijdige stadia van de aandoening zal een conservatieve behandeling vooropgesteld worden. Indien er sprake is van een overbelasting van de pees moet je rusten.
- Er wordt eerst ontstekingsremmende medicatie gegeven.
- In tweede instantie worden twee tot drie spuitjes gegeven, rechtstreeks in de slijmbeurs, met een lokaal cortisone preparaat. Die worden om de 14 dagen toegediend.
- Deze therapie kan eventueel gecombineerd worden met kinesitherapie, bestaande uit een ontstekingsremmende behandeling en uit het herwinnen van de beweeglijkheid en de coördinatie van de verschillende schouderspieren.
In een vroegtijdig stadium geeft deze gecombineerde therapie een goed resultaat bij 70% van de patiënten. Indien de symptomen echter terugkomen, wordt een operatie overwogen.
Chirurgische behandeling
Bij deze ingreep wordt het gewricht gecontroleerd:
- De structuren binnenin worden nagekeken: het kraakbeen, de ondervlakte van de pezen, de aanhechting van de bicepspees en het labrum.
- Vervolgens wordt de ruimte boven de pezen bekeken. De slijmbeurs wordt verwijderd en de pezen worden ook aan deze zijde gecontroleerd op scheurtjes en letsels.
Nadat deze structuren goed bevonden worden, wordt aan de onderzijde van het dak een drietal millimeter verwijderd met een speciale botfrees.
De ruimte wordt nadien grondig gespoeld en gereinigd zodat geen botfragmenten nablijven.
Nazorg
De revalidatie van een schouderingreep neemt ettelijke weken tot maanden in beslag. Klassiek wordt aangenomen dat de revalidatie in drie stadia verloopt:
- Acute fase: deze duurt drie à vier dagen. Hierbij is het vooral van belang de schouder zoveel mogelijk te laten rusten tussen het pendelen. Hiervoor wordt dan ook een draagdoek voorgeschreven.
- Sub-acute fase: deze fase duurt tot zes weken na de ingreep. Hierbij wordt vooral aandacht besteed aan het herwinnen van de beweeglijkheid en het beperken van de pijn. Normale dagdagelijkse activiteiten mag je hernemen. Alles behalve inspanningen.
- Chronische fase: deze fase kan tot vier tot zes maanden na de ingreep duren. Hierbij gaat het vooral om het herwinnen van de kracht. De duur van de werkonbekwaamheid hangt grotendeels af van het uitgeoefende beroep en van de aantastingsgraad van de pees.
Deel op